kadın haklı olarak gece yatarken kendine soruyordur "ulan benim ne gibi bir meziyetim var da bu insanlar her sabah milyonların önünde beni konuşturuyorlar ki?" haliyle bu soruya doğru dürüst bir cevap veremiyor çünkü biliyor o da aslında hiç bir derde derman olmadığını hiç bir yeterliliği olmadan bütün işinin ünlüleri kovalamak olduğunu ama bunu kendine yediremiyor o da zannediyor ki bu insanlar beni kültürlü birikimli zannediyorlar bir kanaat önderi zannediyorlar o halde ben kültürün efendisi olmalıyım her şeyi bilmem gerek. ama bilmiyorum, o halde öyleymiş havası vereyim ki beni bir halt zannetsinler kim anlayacak? sonucunda ortaya böyle apır sapır anlamsız manzaralar çıkıyor bilmenin değil biliyormuş gibi yapmanın kıymetli olduğu para yaptığı bir sektör ortaya çıkıyor. yazık lan bize...
tanım: eski ve yeni türkiye sentezinin sancıları.