freud "dostoyevski olmasaydı psikanaliz biraz daha beklemek zorunda kalacaktı" der. dostoyevski her şeyden önce beni derinden sarsan iki üç insandan biri ve oldukça da etkileyici bir insan. öteki yandan hiç olmadığı halde o insanın davranışlarını tasavvur edebilmek, bunu nokta atışı misali ince ince kelimelere dökebilmek, ne bileyim beni gerçekten etkiliyor, cezbediyor, saygı uyandırıyor. bana pek çok kavram kazandıran, öteki yandan düşüncelerimdeki 'insan' tanımını derinden sarsan bir insanın bunu sırf kumar ve içki borcunu ödemek için yapıyor oluşu varoluşumun basitliğini yüzüme vuruyor beni biraz da eziyor. ah be dosto, zamanında yaşamak isterdim.