dün konyaya cumhurbaşkanı geldiği için yolları kapatmışlardı. iş çıkışı yakın arkadaşım ve ben başka bir yoldan gitmeye karar verdik. neşeli neşeli yürürken arkadaşımın durduğunu farkettim. yanına gittiğimde gözünü bi noktaya dikmiş bakıyordu. o yöne baktığımda bi çift el ele bankta gülüyorlardı. o 1.90 lık koskoca adam gördükleri karşısında dizlerinin üstüne düşmüş ağlamaya başlamıştı. kaldırmaya çalışsam da kaldıramadım. kaldırıma oturup düzelmesini bekledim. o an anladım sevmenin ne kadar zor bişey olduğunu. koskoca adamları bir anda çocuğa çevirdiğini...