mahalleden bir çocuktu muhammed'di ismi hatta. onun okulu tam gündü saat eve gelip camın önüne oturur benim okuldan dönmemi beklerdi ben öğlenci olduğum için geç çıkardım okuldan onun evinin önünden geçerken pencereden el salladık birbirimize 15 dakika sonra sokağa çıkar oyun oynardık. şimdi o istanbulun bir ucunda ben başka bir ucunda