çocukluğumdan beri çekinirim babamdan... o da benden çekinir.
aslında ikimiz de çok severiz birbirimizi.
sanırım birbirimize fazlasıyla benzediğimiz için oluşuyor bu sorun.
o agresif
ben ondan daha agresifim
o alıngan
ben ondan daha alınganım...
haliyle en ufak bir tartışmada ikimiz de birbirimize darılıp odalarımıza çekiliyoruz.
kuzenlerim ''amca, enişte'' diye peşinden koşturur, o kadar iyidir gençlerle arası.
birlikte büyüdüğüm çocukluk arkadaşlarımsa babamla arkadaş gibiler...
bir tek ben biz böyle değiliz nedense.
tamam kabul, zamanında biz de az çektirmedik...
ama konu yokluğa gelirse, orada duracaksın...
varsın uzak dursun
varsın küs kalalım ama gitmesin.
babanın yokluğu zor vesselam, allah vefat etmişlerin günahlarını affetsin, sağ olanlara uzun ömürler versin.