ulan gece gece efkarlandım, şuraya içimdeki en büyük yarayı karalayayım.
bu anlattığımı çok daha uzun haliyle yaşadım. 6 ay önce bir arkadaşım sayesinde baş harfini vereyim "g"yi tanıdım. görür görmez, içim bi farklı oldu. bişey diyemedim çünkü bir gece gördüm ve hakkında bişey bilmiyordum, saçma olurdu. ancak dünya öyle küçük ya onunda içinden belki de bişey geçti ya 6 ay sonra yolu yaşadığım şehire düştü, bana ulaştı ve 5 gün boyunca beraber kaldık.
bir insanı bir kere görerek, onunla bir gece geçirerek ne kadar sevebilirsiniz? bunu bilmiyorum ama benimkinin harbiden sonu yokmuş ki, allah yeniden çıkardı karşıma.
beklemediğim anda çıktı, geldi. 5 gün geçirdim onunla. size yemin ederim hayal gibiydi çünkü hayali kurarken bi yandan da hiç olmayacakmış gibi yaşarsın ya. ben kendi kurduğum hayali yaşadım, 5 gün boyunca.
o uyudu, tüm gece saçlarıyla oynadım durdum. benim deniz tutkum vardır, gözlerinde gördüm denizi. gezmedik, gitmedik yer bırakmadık ve onun ağızından "seni seviyorum" kelimesini duyduğum an hayalin sonunun geldiğini anladım. hani bu kadar mı inanmazsın? bu kadar mı yakıştıramazsın? sevemez abi bu kız beni dedim hep içimden. inanmadım ama o anı hiç bozmadım...
5 gün sonra o evine döndü ve hayal bitti. her yerden engelli, ona ulaşmamam için herşey yapılmış şekilde göt gibi kaldım tabiri caizse...
biraz film tadı da aldım aslında bu yaşadığımdan. o zaman sonunu da güzel bağlayalım; demiştim ya "gözlerinde gördüm denizi" diye o sözüm hayalim bittikten sonra değişti.
"gözlerinde gördüm denizi, sonsuzluğunda boğuldum."