bu ülkede gerçeklik aramak, samanlıkta iğne aramak misali... klavyesini eline alanın ötmeye başladığı, anası babası karşısında iki kelimeyi bir araya getirmeye üşenen lavukların internet ortamına gelince dostoyevski kesildiği bir ülke olduk.
insanların birbirleriyle iletişimleri sıfır neredeyse!
bana en çok koyan şey de, internet ortamında salaklıkları, işsizlikleri ile sükse yapan insanların çoğunlukta olması. bu insanların ülkede paraya para dememesi...
insanları küçük düşürüp, bunu sosyal ortamlara yaymak bile sükse yapmanıza yetebilecek bir şey.
çok uzatmaya gerek yok; gerçeklikten uzak, sanal adı altında yalan bi hayat yaşıyoruz. bu hayatta doğrulara ihtiyacınız yok.
biraz tip, ufaktan giyim-kuşam sonra gelsin kızlar hatta biraz da ibne gibi takılın paraya para da demezsiniz. "ne manaaağ" diyin mesela, denenmiştir seviliyor bu ülkede işsizlikler :)