ertesi sabah işe uyanmayacağım soğuk bir kış günü, uyumak için, yatağa uzandım. yorganı üstüme çekip cenin pozisyonunu aldıktan birkaç dakika sonra telefondaki çalar saati iptal etmediğimi hatırladım. ancak öyle güzel bir durumdaydım ki ellerimi bacaklarımın arasından çıkarmaya üşendim ve kendimi ikna aşamasında uyuyakalmışım. ertesi sabah hiçbir işim olmadığı halde sabahın köründen kapatmaya üşendiğim alarmın sesine uyandım ve bir daha uyuyamadım. şimdi düşününce üşengeçlikten çok salaklık gibi geliyor. ama napalım oldu bir kere.