babalarımız iyi arkadaştı, ablalarımız annelerimiz iyi arkadaştı ve biz çok iyi iki dosttuk. ilerde evlenince birimize bişey olursa diğeri onun eşine ve çocuklarına kolaçan edecekti, öyle sözleştik.
hep beraber yedik beraber içtik. büyük çoğunluğu benden gitti. bi kaç bardak çay dışında pek bişey ödetmezdim ona ama gözüm görmedi hiç.
atanamadığı için eğitmen olarak cüzi bi maaşla servis parasından arta kalanı sigara parası yapardı. benim dükkana hergün uğrardı. cebimde varsa yemek yerdik. kahveye giderdik ben öderdim. birgün bu vekil öğretmen oldu ve maaşı 3 e katladı 1 seneliğine. işte yıllarca ayrılmadığımız dostumu o sene 10 kere görmedim sözlük. insanlara hakettiği kadar değer verilmesi gerektiğini öğreten arkadaşımdır kendisi