1.5 sene önce babamı kaybettim. ondan 2 ay sonra ablam boşandı geldi. 2 kızıyla beraber. o yaz hep onlarla ve annemle ilgilendim. şehir dışında okuduğum için onları bırakıp geldim. ama sürekli kontak halindeydim. saatler süren dert dinlemeler ve sürekli acaba ne yapıyorlar, iyiler mi demeler. ve tabii ki problemlerine çözüm üretmeler. evin kalan tek erkeği rolünü üstlenmeye çalıştım. zor oluyordu elbet ama severek yapıyorum denebilirdi. sevgilim vardı bana yardımcı oluyordu. geçecek diyordu her şey inanıyordum. şimdi o da yok ... kimse geçecek demiyor artık. ben de inanmıyorum o yüzden geçeceğine.