dinlemeye 5. sınıfta başladığım grup. o zamanlar ergenlik demek isterdim ama 11 yaşındaymışım resmen çocukluk. tabi buna mutluyum çünkü
billie joe armstrong ile lise çağımda tanışsaydım mutlaka bir yerimi deldirirdim veya kazıtırdım falan o gazla.
son çıkarttığı albüme kadar bilmediğim şarkısı yok. bozmadılar mı, acayip bozdular ve benim de çocukluğum geçti ama hala seviyorum, dinlemesem bile. hala biri green day deyince yemin ederim mutlu oluyorum. efsaneydi, keşke efsaneyken bıraksaydılar.
(bkz: good riddance)
(bkz: basket case)
(bkz: jesus of suburbia)
(bkz: holiday)
(bkz: boulevard of broken dreams)
(bkz: american idiot)
(bkz: 21 guns)
(bkz: wake me up when september ends)