asosyal itiraf

ilkokulda performans ödevimi sunmak için tahtaya çıkmıştım. o zamanlar "r" harfini hiç ama hiç söyleyemiyorum. şimdi şimdi idare eder kıvama geldi anca. neyse başladım ödevi sunmaya. ama varya öyle aşka gelmişim, öyle coşkulu sunuyorum ki kendimi o an dünyanın en iyi sunum yapan insanı sanıyorum. arada sınıftan gülme sesleri geliyor ama tutuyorlar kendilerini. güzel de bir yazı hazırlamıştım en sona. sunumdan ayrı olarak. neyse sunumum bitti. ben hazırladığım yazıyı okuyorum. en son cümlemi söylememle beraber sınıf artık tutamadı kendini. başladılar katıla katıla gülmeye. son cümle aynen şu; "sürçü lisan ettiysek affola" :)) tabi ben bunu "süvrvçü lisan ettiysek affola" diye okudum :// herkes dakikalarca güldü, tabiri caizse anırdılar. eh be finito, senin neyine yazı hazırlayıp okumak. sunum bitti, geç otur işte be yerine. aksiyon mu seviyon ,dram mı istiyon ,macera mı arıyon anlamadım ki ://