en başa gidelim. insana ilk olarak annesinin karnı küçük gelir. halbuki 9 ay anca kalmıştır. merhaba dünya!
epi topu 1 metrelik bir canlısındır. ama küçük gelme sırası oyuncaklarındır. saatlerce oynadığın hatta kimselere vermediğin oyuncaklar...
yürümeye hatta koşmaya başlarsın. önce evinizin duvarları küçük gelmeye başlar, sokağa çıkarsın. tabii sokaklar durur mu? onlarda küçülür.
derken okula başlarsınız. koşa koşa bitiremezsiniz koridorları. ama oralar da yetmeyecektir.
aradan birtakım yıllar geçer. küçükken hiç yıkılmayacakmış bir kale gibi gelir anne/babanın boyu. ama artık o da küçük gelir. sonuçta sen de o boylardasındır.
yıllar geçiyor, artık üniversiteye başlamışsındır. reşitsin yani.derken hiç farketmeden kafatasın küçülür. her şeyi biliyorsundur üniversitelisin ya hani.
ee zaman durur mu? geçmeye devam ediyor. işe başlarsın. artık kendi ayaklarının üzerindesin. önce şehrin küçük gelmeye başlar, sonra ülken. en sonunda da dünya küçük gelir, şu koskoca dünya.
şu gözlerin neler görmüştür? dile kolay bir ömür.
artık küçük gelme sırası mezardadır. senin için hazırlanan 2 metrekarelik bir mezar...