senin olmayan bir gülüşü sevmek ve güldüğünde kaybolan gözlerinde yaşama umut baglamaktır, birisini uzaktan sevebilmek. hiç olmayan bir ilişkiye bağlı kalmaktır ve çıkaramamaktır onu bünyeden. onunla konuşamamızın herkese göre farklıdır sebebi elbette. kimi cesaretini toplayamaz, kimi ise konuşsam bile hiçbirşeyin değişmeyecegini dusundugundendir. tabiki herkesin kendince haklı bir sebepleri vardır. ama ben nasıl olsa ilgilenmeyecek, değişmeyecek hiçbirşey deyip birgün yazdım internet üzerinden. tabi kız şiir seviyordu zamanında ben de o seviyor diye birkaç okurdum sonrasında gerçekten şiir okuru oldum çıktım. yazdıklarım da biraz şiirsel ve uzundu açıkçası (ara ara aklıma geldikçe okurum ve iç çeker giderim). çok etkilendi yazımdan. ben de çok mutlu oldum tabiki beklemiyordum böyle birşey. bunun gibi kaç tane mesaj geliyordur ona derdim (ve emin oldum ki sonradan o yazdığım yazı gibi kimse yarısını hatta çeyreğini bile yazmamıştır ona). kıza ben ribony den yazdım. ribony de anonim chat sitesiymiş. açıkçası onu stalklarken öğrendim o siteyi de. ismimi açıktan beyan etmedim ama birazcık bilgi verdim yazdığım imgeli yazıların arasına. sonrasında twitterdan da fake bir hesap açıp kıza bi konuda yardımcı olmak için. kız allah razı olsun allah sevdiğine bağışlasın deyince, seni de sevildiğine bağışlasın deyince sanırım aynı kişi olduğunu anladı böylece. twitterdan konuştuk bayağı hatta neredeyse konuyu o açardı. bilemem acaba beni merak ettiğinden midir konuşmak istedi. sonrasında ismimle hitap edince işin feykliği kalmamış dedim gerçek hesabımlada konuşmaya başladık. gayet güzeldi gerçekten be abi. kendimi değerli hissettiren tek kişiydi. kıza çok yüklendim sonrasında. şiirlerimi güzel bir dille değil de iğneleyici bir dille kullandım sanırım. kızı boş bırakmadım. sabırlı olamadım. sürekli birisiyle konuşamıyorum sıkılıyorm dedi kız. tuttuk atar yaptık. kaç sene beklemişsin 1 hafta mı bekleyemiyodun ulan kafamm... böyle böyle diyerek birkaç kez tekrarladım. bu arada da kıza iğneleyici sözler söyledim. bu özgüven nerden geliyor derseniz inanın bilmiyorum. ama bazı insanlara anlatmandan dolayı onların gazına felan gelmem de bunları yapmama neden oldu. sonrasında hoşçakal dedim. demek zorunda kaldım. git dedi resmen yüzüme. eskiden atar yaptığında felan 1 hafta sonrasında hep o mesaj atardı. şimdilerde ise ben atıyorum mesajı ama yabancı gibi davranıyor. sebebini sordum birgün. ben de birini seviyorum seni anlıyorum ve kırılmaman için çok çaba sarfediyorum, senin yerine koyuyorum kendimi dedi yoruluyorum, üzülüyorum. ben bu kıza mesaj dahi atmadım o günden sonra. ben nasıl mesaj atıp da üzebilirim abi bu kızı. kızın hiçbirseyiyim. benim bir mesaj atıp onun görmesi. aklına beni getirecektir üzülecektir eminim veya 2 saatligine hatta 2 saniyesine de olsa aklı kayacak birşeye belki ordan kendi sevdiği çocuğu düşünecek. ne iş yapıyorsa o an hevesi kaçacak yapamayacak. onun 5 saniye üzüntüsünü düşünerek aylardır içimde yarım kalan bazı şeylerin kahrını çekiyorum. konuşamıyorum da, konuşmuyor benimle bir yabancıdan da ilerisine. tesadüfen de çıkmam yolda karşına dedim sen kendini iyi hissedeceksen. ama yapamadım, bir mağazada karşıma çıktı. inanın yüzüne bile bakacak gururum kalmadı. o güldüğünde kaybolan gözlerinin güzelliğini hala saklıyorum sol yanımda. şimdi konuşabilecegimizi bilsem inanın neler yapmazdım bir konuşmak için onunla. hala uzaktan seviyorum kokusunu bilmeden kelimelerini hissetmeden, konuşmadan. neydik, ne olduk derken nerelere geldik.
beyler biraz uzun olmuş ne diye girdim ne diye çıktım bilmiyorum ama anlatacak kimsem yoktu. bugün de gül yüzünü görünce dayanamıyorum işte. tavsiyeleriniz varsa alalım beyler bütün hayatımı yazmışım ne de olsa.