ben ölsem sıkıntı değil, insanların ağlayacağımı sanmam. hatta aksine mutlu olmaları için yüreklendiririm onları. ne olacağımız belli değil. ne zaman ölüm konusu açılsa insanlardan tek isteğim 'öldüğümde asla ağlamayın.' olur. bir de o an onlarla küs olsam bile kimseye kin tutamayacağımı, kimseyle küs ölmeyeceğimi bilmeleridir.
ama ben sevdiğim birisi öldüğünde de tanımadığım birisi öldüğünde de ağlıyorum ne yazık ki. daha yaşaması gerekenler için üzülüyorum sanırım. 'neden ben fazladan bir nefes alıyorum? bunu hak edecek bir şey yaptım mı?' diye düşünmeden edemiyorum.
en yakınlarımdan birinin, benim o zamanki sevgilimle ilgili saçma triplememden dolayı konuşmadığımız bir zamanda ölüm haberini aldım. aklıma geldiği her an kendime küfrederim neden çocuk gibi davrandım diye. bir daha trip atmadım. bir daha hiçbir sevgilimi dostluğun önüne de koymadım. bunları bu yolla öğrenmem hala kalbime küpe arkası batıyor etkisi yaratıyor. sevildin gözlüklü.