yaklaşık 6 ay oldu vefat edeli. içim hala yanıyor bilmiyorum geçeceğini söylemişlerdi. unutmayacağımı ama acımın dineceğini söylemişlerdi. ancak öyle olmuyor be sözlük. her geçen gün artıyor. bilmiyorum sorun belki bende. vefat ettiği gün ailemin o hali gözlerimin önünde. belkide ağlıyamadığım için hergün içim yanıyor. o gün ağlamamam gerekiyordu be sözlük. abim bir tarafta perişan babam bir tarafta perişan olmuş vaziyetteydi. ailenin en küçüğü olarak en büyük görevi üstlendim ağlattırmadılar beni be sözlük. dediler güçlü durucaksın aileni sen toparlıyacaksın. dayanmaya çalışıyorum hala güçlü durmaya çalışıyorum. ama olmuyor yapamıyorum. ben onu morgta gördüm be. morgta abimin babamın bayılışını gördüm. bana hala ağlama güçlü dur dediler. durdum kimsenin duramayacağı kadar durdum. dediler son görevini yapacaksın ellerinle gömeceksin. daha 22 yaşındayım. annemi ellerimle kara toprağa gömdüm. mezarına girdim çıkmak istemedim. hala ağlayamıyorum ailemin yanında arkadaşlarımın yanında. duygusuzlaştığımı hissediyorum. insanlığa dair içimdeki herşey bitiyor. güçlü durmak felan hikaye be. bıraksaydınız acımı yaşasaydım be. bıraksaydınız hüngür hüngür ağlasaydım mezarına yapıp. beni bu hale neden soktunuz ki. düzgün uyku uyuyamıyorum. düzgün düşünemiyorum. allah kimseye göstermesin. hastanedeyken ettiğim tek dua allahım benim canımı almadan onun canını alma idi. belki de bu duam yüzünden geldi başıma bilmiyorum. kendimi suçluyorum sürekli.