karahanlılar dönemi'nde oluşmuştur. bilinen ilk dil ve edebiyat ürünlerindendir. hakaniye lehçesi ile yazılmıştır. 1069 yılında yusuf has hacip tarafından yazılmış, karahanlı hükümdarı tabgaç buğra han'a sunulmuştur.
mesnevi biçiminde yazılan eserin sonunda 124 beyitlik 3 kaside ile mesnevi içinde yeri geldikçe 173 dörtlük de bulunmaktadır. ek manzumelerle birlikte eserin tamamı 6645 beyittir.
şehname vezniyle yazılmıştır ve bu iran edebiyatından etkilenildiğini gösterir. din, tarih, sosyoloji ve düşünce tarihi açısından önemli bir eserdir.
"saadet veren bilgi" anlamına gelen bu eser, insana hem bu dünyada hem de ahirette mutlu olmanın yolunu gösterir.
bilinen üç nüshası vardır: viyana nüshası, kahire nüshası ve fergana nüshası.