gitmiş. dün karşılaşmışlar arkadaşımla. 'bu beni son görüşün' demiş. kavgalı olduğum ama onun yakın olduğu arkadaşıma beni sormuş laf arasında.
ben rüyamda vedalaştım. yemin ediyorum sarıldı ama yine kokusunu alamadım. rüyamda 'seni seviyorum ama gitmek zorundayım, belki görüşürüz' gibi bir cümle kurdu ve ben rüyamda ağladım. çok gerçekçiydi. bir kısmı gerçekmiş zaten, gitmiş.
bir daha ömrüm boyunca ne yüzünü göreceğim, ne sesini duyacağım. yemin ediyorum bunlar olana kadar çok iyiydim sözlük. alışmıştım yokluğuna. sanki içimde koskocaman boşluk var da sızlıyor. ağlayarak uyudum, rüyamda ağladım, ağlayarak kalktım. ben çok sevdim sözlük. ne vardı kalbimi söküp götürecek? bu sefer o boşluğu kapatamam sözlük. tek başıma yapacak kadar güçlü değilim ve o yara, o kadar küçük değil. sızlamaya devam edecek sanırım ömrüm boyunca.
keşke gerçek hayatta veda etseydi bana be. keşke arasaydı ya da mesaj atsaydı. yemin ediyorum bu kadar üzülmezdim sanırım.