bunu neden buraya yazıyorum bilmiyorum, ama başka başlık da bulamadım zaten. eski fotoğraflara bakmaya bayılıyorum. o fotoğraflar beni çok hüzünlendiriyor, en mutlusu bile. insanlar belki yaşlanıyor, ölüyor, değişiyor, birbirlerine küsüyor, ayrılıp uzaklaşıyorlar. ama sonsuza dek o aynı karenin içerisinde birlikte gülüyorlar. bir daha asla geri gelmeyecek insanları, bir daha yaşanmayacak anları sığdırıyorsunuz küçücük fotoğrafa. mesela sizden önce doğmuş, yaşamış sonra da göçüp gitmiş biriyle göz göze geliyorsunuz. hiç yaşamadığınız zamanlara tanık oluyorsunuz. bir daha yaşanmayacak anlara tekrardan şahitlik ediyorsunuz. bu zamanı dondurmak gibi bir şey resmen. işte bu yüzden de çok büyülü ve özel şeyler fotoğraflar.