elinde büyüdüm. biz nene derdik ama kendisine öyle öğrettiler. illa sıfatını merak eden olursa çıkardı ağzımdan anneanne diye.
bana koskocaman bir dil ögretti. hep en sevdiğim derdi benim için. bizimkiler de uyarırdi ara sıra: "diğerlerinin önünde dillendirme böyle" diye. hastalığında, sağlığında yanındaydım, yanımdaydı. inançlıydı, çok duasını aldım. son günlerinde tanıyamazdı kimseyi ben dışında. bir ara ansızın ben bildim bileli parmağında olan yüzüğünü çıkardı, bana uzattı: "sakla" dedi. "birine verirsin ilerde." en son konuşmamız da buydu kendisiyle. son nefesini verdiği an gözlerimin önünde. o an hissettigim acının tarifi yok işte. son bir kere eğilip elini öptüm "kendine iyi bak."