haftanın 3 günü arkadaşlarımla karateye gidiyorduk. o zamanlar yeni başlamışız. bir gün yine giderken dedik otobüsten erken inelim yürüyelim hem hava alırız hem de vakit geçiririz. indik biz otobüsten. sonra ne olduysa yolu kaybettik. o gün girmediğimiz sokak yürümediğimiz yol kalmadı. birilerine soramıyoruz hepimiz saçma sapan utanan insanlarız. döndük de döndük. en son dayanamayıp birine sordum. zaten ders de çoktan bitmişti. tıpış tıpış geri eve döndük. rezil bir şekilde tüm günümüz yol aramakla geçmişti.