ilkokuldan akılda kalanlar

hocaların ego ve kibirleriyle dolu o tavırlarıyla bizi sürekli küçümseyip serseri muamelesi yapıp beni olabildiğince okula nefret ettirdiklerini hatırlıyorum. hâlâ daha sistem aynı bilmiyorum ama korku ve öfkeyle hiçbir şeyi öğretip sevdiremezsiniz. aşırı derecede efendi bir insandın küçükken lakin ön yargı ve yanlış anlaşılmalarla dolu hocalarıma nefret ettikten sonra saygıyı kaybettim. sizden en az 20-25 yaş küçük çocuklara neyi kanıtlanaya çalışıyorsunuz? başarısızlığınızla maaş alıp geceleri uyuyabiliyorsunuz ama o eğitemediğiniz insanların gelecekteki başarısızlıkları aç kalmalarına sebep oldu. özgüvenlerini yitirdiler. ilkokulda sınıfımız 65 kişiydi ve bildiğim kadarıyla 10 kişi üniversite okudu. biri de ben. ama o 10 kişi içinde sadece 2 kişi milli sporcu oldu. ben de dahil diğerleri başarısızlıktır. bunlar bizim tercihlerimizle oluşan şeyler ama benim küçükken psikolojimi etkileyen şeyler beni engelledi. demek istediğim insanlar neye göre yetiştiriliyor neye göre başarılı sayılıyor? kesinlikle küçümsemiyorum, benim lafım o belli insanlara; ay sonunda maaşını bekleyen bir memur mu beni bu ülkenin aydınlık bireyi yapacak? sadece kendini düşünen bir memurdan bencil nesiller yetişir. zaten etrafınıza baktığınızda anlayabiliyorsunuz ne demek istediğimi.