mecnun: ismail abi n’aptın?
ismail abi: gitti işte… niye gitti ki? yani, gitmeseydi n’olurdu ki? gitmese n’olurdu?..
mecnun: gitsin ya… ama böyle yani yürüsün gitsin ya… gitmeyince de olmuyor. geliyor, yine olmuyor.
ismail abi: ama ben onu çok sevdim. ne güzel gözleri vardı ama dimi? kocaman gözleri vardı. ben daha ona seni seviyorum demeden, sevdiğimi söylemeden gitti. anlamış mıdır benim acaba onu sevdiğimi o?
mecnun: anlamıştır abi ya… ceketini aldı.
ismail abi: o yüzden mi gitti?
mecnun: ya o yüzden gitmedi de… sen böyle yapınca ben çok üzülüyorum ismail abi.
ismail abi: tamam tamam yapmıcam öyle.
mecnun: yoo yap ya, yap n’apalım?..
ismail abi: mecnun… çok üzüldüm ben…
mecnun: ben de üzülüyorum şu anda.
ismail abi: gitti işte… sen n’aptın?
mecnun: benimki de gitti… benim ki gelmişti bir de, ona rağmen gitti…