devlet üniversitesine ve anadolu'daki bir şehre gidiyorsanız, sonu seksle biten çılgın partilerin olma olasılığı %0,7
o hayalleri bir kenara bırakın.
hayallerden güzel şeylerden bana bahset diyorsan;
bol bol gezin abi, ilk başta çevre illeri araştır, ondan sonra daha uzak yerlere git.
illa başka şehirlerde okuyan arkadaşların olacaktır. onların yanına git, şehri gez insanları tanı.
otobüs yolculuğu yap, tren yolculuğu yap, ucuzunu bulunca uçak yolculuğu yap.
çünkü iş hayatınızdan önceki son şansınız. bu kadar bol vakti ve bu genç - güçlü yaşlarınızı bir daha bulamayabilirsiniz.
iş hayatınıza yatırıp yapmaya başlayın bir an önce.
okuduğunuz bölümün, yapacağınız mesleğe teknik anlamda katkısı pek olmayacak (tıp, diş hekimliği, hukuk, mühendislik, eczacılık, veterinerlik hariç)
o yüzden şimdiden mesleğinize yatırım yapın. çokça staj yapıp mesleki tecrübe edinin zira mezun olduktan sonra göreceksiniz ki işe alınma sebebi yüksek oranda tecrübe olacak.
öğrenmeniz gereken bilgisayar programlarını öğrenin, en azından orta seviyeye getirin kendinizi.
iş ilanlarında görüp "ah ulan şu programı da öğrenseydim" diye keşkeler çekmeyin.
tercih meselesi ama ne okuyorsanız okuyun, babanızın holdingi fabrikası olsa dahi ufaktan kpss ile temasınız olsun. bihaber olmayın. yavaştan çalışın.
yarın öbür gün, ailenizin durumu kötü olabilir, özel sektörde kısmetiniz olmayabilir. bir bakmışsınız yaşınız 30 olmuş, kariyeriniz yerinde sayıklıyor ve siz "bir senemi kpss'ye hazırlanmaya harcasam mı harcamasam mı" diye kararsızlıklar içinde boğulmayın.
kötümser olmamaya çalıştım ama hayatın gerçekleri bunlar.
hayat ve iş hayatı çok acımasız. bu cümledeki "acımasız" kelimesi herkesin şimdiye kadar tecrübe ettiği acımasızlığa göre değişik algılanabilir ama şöyle anlatayım;
şimdiye kadar görmediğiniz bir iğrençlikte acımasız.