ülkemizde benim de dahil olduğum yeni nesilin değerini anlayamadığı büyük sanatçıdır. ben babamdan öğrendim zeki abiyi. babam delicesine hayranmış adama. çocukken yaşadığı küçük yerleşkede televizyon yokmuş tabi radyodan gazeteden duyarmış ama sevmezmiş kişiliğini. işte şimdiki gençlerin dalga malzemesi yaptığı giyimini falan babam da itici bulurmuş. sonra istanbul ellerine gidince bu adamı duyuyormuş radyolarda falan. birgün bir kasetini almış. bu kaset 2 olmuş 3 olmuş koca bir set olmuş. her gün her an dinlermiş. işe başlamış bürosunda çalmış. her yerde o kasetleri dinlemiş. bir gün gelmiş. televizyonlarda zeki mürenin öldüğünü görmüş. o gün büroya gitmiş. bütün yakın eşraf babama taziyeye gelmiş. o da taziye sahibi gibi ağırlamış onları. günün sonunda takmış teybe en sevdiği kasedi. gece boyunca aynı kasedi dinlemiş.
şimdi o kasetler babaannemin evinde belki çöpe atılmış belki de o eski yığınlarda kaybolmuştur. ama adım gibi eminim ki babamın hâlâ en yakın arkadaşıdır zeki müren. ruhu şad olsun.