asosyal itiraf

bana zaman zaman "kanka" diyen "ş"sini vurgulayarak "kardeş" diyen birini seviyorum sanırım. bunu isteyerek yapmıyorum, amına koyayım ki isteyerek yapmıyorum. ulan 4 aydır kendimi orospu çocuğu gibi hissediyorum, devamlı kendimle münakaşa halindeyim devamlı bu duygularımı akıl almaz bir şekilde sorguluyorum. her akşam şu an olduğu gibi başımı yastığa koyunca kendime küfürler sayıyorum; ulan sövdüğüm kendim olmasa ana avrat, soy sop bırakmayacağım da işte bir yere kadar gidiyor. olmuyor sözlük olmuyor. hayatımda birini hem yakın bir arkadaş, samimi bir dost olarak seviyorum hem de it gibi aşığım. ayrım yapamıyorum hangisi baskın seçemiyorum. kendimi ikna edemiyorum. ya bak öyle bir sevgi ki benimkisi; onu sevdiğimi söyleyemeyecek kadar çok seviyorum. eğer söylersem hep kaybedeceğim, bu sefer arkadaşı bile olamayacağım. öyle olacağına en azından yanımda olur, ben de artık her gece böyle içimin kezzap dökülmüşcesine derin derin yanmasına bir şekilde alışırım.