inanmak maneviyat gerektirir. çünkü hiç görmediğin bi yaratıcının varlığını benimsersin. inanmamaksa "maneviyattan yoksun olmak"tan ziyade daha fazla sorgulamak ve derinlere inmek gerektirir. var olduğu toplumca benimsenmiş bir ortamda "yok" denilebilmesi için yeterli kaynaklar -4 kitap da dahil- okunmuş ve üzerine çokça düşünülmüş olmalı ki gerçekten bunu bi show olarak görmeyen insanlar da bu şekilde yapıyor. yalnız "ateistler saygısız" sözünün yanlışlığını da vurgulamak isterim çünkü hiçbir ateist durduk yere inanan bir insanın manevi duygularını küçümsemez. ateizmin doğasında ve ateistlerin düşünce sisteminde "özgür düşünce, seçebilme hürriyeti" gibi kavramlar bulunduğu için dayatmaya karşıdırlar ve toplum tarafından vurgulanan bazı çirkin ithamlar sonucu çevrelerinde "inanmıyor saygı da duymuyor" diye nitelendirilebilirler. ama asıl mesele karşılıklı saygıdır. türkiyede müslüman olmak ne demekse türkiyede ateist olmak da o demek olmalı.