kötü bir anım var bu konuda. hayatıma tam bir kız giricekti, girdi ve girdigi gibi çıktı da. o gece hayatımda hic duymadıgım bi hastalıgın her seyini ögrenir olmustum. duygu-durum bozukluğu. hayatının belli bi dönemini dünyanın en mutlu insanı olarak yaşarken, bir sabah uyandığında her şeye karşı nefret besleyip, özgüven eksikliğinin sonu gelmeyen dipsiz kuyularında buluyorsun kendini. bildiğim kadarıyla kalıcı bir tedavisi de yok. ah, keşke olsa..