6.sınıfın yazında dedemi kaybettim . dedem benim babamdan öteydi . herkesin dedesi özeldir ama benim dedem bambaşkaydı hep bizimle yaşadı sabah erkenden kalkar beceremediğim kahveyi sanki en güzel şeymiş gibi içerdi vs bir sürü anı dedemi kaybettikten sonra ciddi psikolojik çöküntü içindeydim . o kadar çok yemeye başladım ki dışarı çıkmaz bütün gün yer içerdim . nedendir bilinmez yemek yerken hayatı unuturum . çok fazla kilo aldım dolayısıyla obezdim baya okulda alay konusu oldum . dedemin ölümü, aşağılanmak zaten can çekişen öz güvenimi yerle bir etti . hayatım berbattı bir dahada hiç düzelmedi öz güvenim, zayıfladım artık normal biriyim ama hala yolda yürürken tedirgin olurum sanki biri beni aşağılayacak gibi hissederim . fiziksel görünüş asla dalga geçilmemesi gereken bir şeydir . karşınızdakinin ne yaşadığını bilemezsiniz. belki güler ama çok can yakar inananın.