"bakın bunu hep söylüyorum; ne yaparsanız kendinize. ben sizden hiçbir şey istemiyorum, ben hepinizi okutup meslek sahibi yapmak için sağlığım izin verdiği sürece çalışacağım. okuyun, kendinizi kurtarın bizim gibi olmayın." bunu her söyleyişinde duygulanırım çünkü bizi okutabilmek, evi geçindirebilmek için evinden ve ailesinden günler, haftalarca ayrı kalıp el memleketlerinde teneke bir kutunun içinde yalnız başına kalıyor. kaç bayramımız, doğum günlerimiz, mutluluklarımız, üzüntülerimiz ayrı geçmiştir. işte bu yüzden de hedefim, okuyup kendi ayaklarım üzerinde durabilmek ve benim bunu başarabildiğimi görmeleri.