11 yaşımdayken voleybol takımındaydım. ilk maçım. aşırı heyecanlıyım. hoca son anda kimliklerinizi getirin dedi. benim de ev okulun karşsında. koşarak okuldan çıktım. okulun kapısı yokuşun ortasında, eve doğru gitmen için yokuştan sola dönmen gerekiyor. hızla koşuyorum yokuşu. bir dur be kardeşim, atlı mı kovalıyor? yokuşun bitiminde tam o dönme noktasında çukur kazmışlar, fark etmedim ve sol bileğimin üstüne düştüm. deli gibi ağrıyor. annem gitme dedi, dinlemedim. turnuva 6 maç. 5 maçta oynadım ama ağlamak üzereyim. topa her vurduğumda oraya ağrı saplanıyor ve tüm vücudum titriyor. en son 6. maçın ortasında ağlamaya başladım ama inatla çıkmıyorum. hocamız zorla çıkarttı. akşam eve gittim ama hala diretiyorum bir şey olmadı diye. dayanamayacak hale geldiğimde acile gittik. 3 yerinden kırılmış. şimdi baksanıza hala aynı inat. geçen sene minibüs çarptı. bir şey olmamış gibi kalkıp okula gittim. otobüs çarptı, çöp arabası çarptı, bisiklet çarptı, kamyon çarptı, ben arabaya çarptım.... hala yaşıyorum ama kesinlikle şansa yaşıyorum dostlarım.
22
kardeş seni bi allah çarpmamış galiba. allah yardımcın olsun - sikici cankirili 09.08.2016 01:17:10 |#2744613