ben ağlamaktan utanacak biri değilim. ama bana sırf ağladığım için zayıf gözüyle bakanlar zavallıdır. ağlamak insanın en doğal haklarından biri. şimdiye kadar erkek halimle sokakta da ağladım, cadde de ağladım, evde de ağladım, okulda da ağladım. ağladığım yerin bir önemi yok, önemli olan o an benim ağlamam. duygu bu duygu. gülmek, şaşırmak, korkmak gibi bir şey. sen komik bir şey görünce toplum içinde gülmekten korkuyor musun? ağlamakta böyle bir şey işte. ben ananemin komaya girdiği haberini okulda aldım. başladım sınıfta ağlamaya. napsaydım, "elalem ne der?" diyip ağlamasamıydım. beni sırf ağladığım için ayıplayan birisi varsa, onunda böyle bir olayda nasıl bir tepki vereceğini merak ediyorum?