3 yıldır tuttuğum günlüğün ölümümden sonra yakınlarım,ailem,çevrem tarafından bulunup okunmasını hayal ediyorum. şimdiden 3. siyah ciltli deftere geçmişim, o zamana onlarca olur muhtemelen. ya da olmaz bilemem tabi ki fakat umarım bu gerçekleşir. onca zamandır herkesten sakındığım kimsenin okumadığına emin olduğum bu yazılarım ölümümden sonra bulunsun, okunsun. kendilerini görsünler, kendileriyle ilgili kısımları arasınlar. "asıl bende" nasıl olduklarına şahit olsunlar, "asıl beni" tanısınlar.
tanıklık edemeyeceğim bir hayalin peşindeyim. belki de bunu diğerlerinden özel kılan bu...