bundan 6 yıl önce 8. sınıftayım o zamanlar bilgi yarışması için okul başka bir okula götürdü biz izleyiciyiz oturduk koltuklara izliyoruz arkadaşlarımla,kafamı sola çevirdiğimde dünyalar tatlısı sarışın fotoğraf çeken bir çocuk ama nasıl tatlı geldi bana çekemedim gözlerimi,kızlarla şakalaşıyor kendi kendime kıskanıyorum kıskandığım için kendime kızıyorum ama o beni o gün hiç fark etmedi. çirkin olunca sanırım insan görünmez oluyor. bir daha göremeyeceğimi biliyorum canım acıyor neyse yarışma bitti biz kalktık okulumuza,okulumuzdan evimize. eve gidince arama motoruna okulun ismini yazdım sınavlarda dereceye girmiş sağolsun internet sitesinde fotoğrafı vardı kendisini bulmak pek zor olmadı. hesabını buldum eklemeye hiç cesaretim olmadı gizli gizli takip ettim kazandığı liseyi,gittiği şehri,sevdiği kızı,yakın arkadaşlarını her şeyini biliyordum. sbsye aynı okulda girdik o yine fark etmedi benim içim gitti... kafamın içi sürekli onunla doluydu onu tanımıyordum ama onu tanıdığıma kendimi inandırmıştım ses tonunu,kokusunu düşündüğümde defalarca duymuş,içime çekmiş gibiydim. hayatıma bazı insanlar girdi,ağır darbeler aldım canım yandığında onun haberi yokken ona sarıldım,ona güvendim. aradan yıllar geçti ben onu takip ettim bir kaç fotoğraf beğenisinden sonra mesaj attı. saatlerce mesajlaştık,saatlerce konuştuk sadece bir kere görüştük. bir gece ben ona telefonda her şeyi anlattım ve hiçbir zaman eskisi gibi olmadı. ona göre kalbi mayındı ve o kalbe daha önce birisi basmıştı o kızdan sonra kendini toparlayamamış beni sevemedi haliyle. bende "seni seviyorum." diyemedim ona hiçbir zaman arada arar halimi hatrımı sorar,arada ararım halini hatrını sorarım. benim için bu kadar özel ve değerliyken onun için herkes gibi olmam boğazımda öyle bir yumru oluşturuyor ki,hikayem yarım kaldı ve sonu hiç gelmeyecek... çok özledim