sonu vardır elbet her güzel şeyin. ama ölümle, ama ayrılıkla.
ikisi de çok koyar insana.
o insan sizin en kıymetlilerinizdense tabi.
ayrılık daha zordur diyemem.
ama yaşarken olan son olduğu için insanı bazı düşünceler mahveder.
örneğin onun kokusu hala devam eder ve bu kokuyu başkasının alma olasılığı bile sizin canınıza okur.
başkasıyla mutlu olacağını düşünürsün mahveder.
bu liste böyle uzar gider.
sevdiklerinizden ayırmasın allah arkadaşlar.
diyebileceğim tek şey bu.
ikisi de berbat ikisi de olağan.
en azından yaşarken olan olağan olmasın be.