bu filme dair en hoşuma ve hiç unutmadığım bir sahne vardır: "john nash abimiz ne yalan ne gerçek karıştırır. küçük çocuğu küvete sokar, eşi çocuğun boğulacağını sanıp tedirgin olur. anlık bir gerginlik yaşarlar. nash abimiz ağlar ve sitem eder kendi kendine. eşi nash abimizin elini tutup kendi kalbine götürür, nash abimizin gözlerine bakarak 'her şey yalan olsa da bu gerçek, sana karşı hissettiklerim gerçek' der."
hiç aklımdan çıkmaz bu sahne.
(bkz: jennifer connelly)