bilmiyorum aslında nasıl açıklayacağımı ölümü.
çok yakın gelir bana hep, gelmesini bekliyorum aslında. hani yaşımız genç olduğundan mı neyse ölümü hep merak etmişimdir. yalnızlık, asosyallik, güvenememek, dost kazığı, mutluluk, hüzün hepsi gelir geçer de işte ne zaman geçecek asıl mesele o, ki bunu zaten bir insandan veya birinden beklemiyorum, benim ölüme olan merakımı geçirmesini. her neyse işte ecelimle ölürmüyüm bilmiyorum ama hayat kısa ve ölüm de gelecek. o yüzden kalp kırmamaya dikkat etmek önemli. ha bi de kendime güvendiğimden de değilde öbür dünya için, ölümü beklemek samimi geliyor bunca leş insanın ve böylesine hissiz/berbat bir dünyada. adalet için ölümü beklemek belki de en doğrusu. neyse kalp kırmayalım da biz. herşey olacağına varsın.
iyi geceler.