kolonyanın içindeki alkol gibi uçucu bir his. bi' sabah uyanıyosun sanki kalbin ruhunu esir almış, bu dünya sana fazla. resmen ağır geliyo yaşamak. ulan diyosun yok ya ben bugünü yaşamak istemiyorum, ben bugünü yaşamasam olmaz mı diye geçiriyosun içinden. sonra bi ' mesaj "günaydın"
kalbin atmıyor resmen koşuyor. yüzün değil gözlerinin içi gülüyor. sen tekrar hayata bağlanıyorsun aynı pamuk ipliğiyle.işte o an hissettiklerini hayatın boyunca çok fazla deneyimleme şansın olmayacak iyi bak o hislere. o mutluluk işte. anlık küçük şirin bir his. ama bir huzur değil mesela.