bir duvara bir vidayı yavaş yavaş çevirerek soktuğunuzu sonra o vidayı birden çekip aldığınızı düşünün. o duvarda oluşan tahribatı tahmin etmişsinizdir.
biri gelir, yavaş yavaş girer gönlünüze kendi yerini yapa yapa. tıpkı vida misali. çok naziktir, o kadar naziktir ki o gönlünüze girerken tatlı bir sızıdan başka bir şey hissetmezsiniz. sonra bir bakmışsınız içinize işleyip sizin bir parçanız olmuş. kendine bir yer açıp oraya saplamış kendini usulca. sizden olmayan bir parça vücudunuza girmiştir, canınızın yanması gerekir ama siz aksine çok mutlusunuzdur.
alışmışsınızdır o sonradan eklenen parçanıza. sanki o ezelden beri oradaymış gibi hissedersiniz. sonra zaman gelir o parçanız sizden gelişinin tam aksine aniden sökülüp gider. gelirken olduğu gibi nazikçe değildir, parçalayıp gider sizdeki yerini. vidanın duvarda oluşturduğu tahribat şimdi sizin bedeninizde vuku bulmuştur. bir parçanız sizden canlı canlı kopmuştur. çok acır canınız öyle acır ki nerenizi tutacağınızı, nerenizin acıdığını bilemezsiniz. öyle kalakalırsınız ardından eliniz yaranızda. sonrası zaten hepinizin malumu koca bir delik ya da bir ''vida'' boşluğu.