sürekli gazım varmış ya da kusmak üzereymiş gibi yaşıyorum.
göğüs kafesimin tam ortasında bir kara delik var ve sürekli kanımı emiyor gibi.
müzik dinliyorum, daha şarkı bitmeden beziyorum.
çizgi film izliyorum(tv'yle işim yok başka türlü -özel durumlar dışında-)
uyuyamıyorum, yemek yemeyi unutuyorum.
kedim çarlinin içinden geçiyorum seveceğim diye, bezdi hayvan benden.
nefes almayı bile unuttuğum oluyor bazen, boğulma tehlikesi yaşayıp beyin sinyal verince farkediyorum.
halet-i ruhiyetim hiç iyi değil sayın asosyalistler!