dedem öldüğünde cenazesini yıkama işlemine babam yetişememişti.1 hafta falan kendine gelemedi adam.geldiğinde ise bana şunu söylemişti:"sayısız ölü yıkadım ömrümde,hep babamıda ben yıkayacağım diye düşünürdüm ama rabbim nasip etmedi benim ölümü sen yıka tamam mı oğlum? söz mü?" belki afilli bir romanın son cümlesi olacak kadar edebi bir söz söylememişti ama tuvalete gidip gizli gizli dakikalarca ağlamama sebep olmuştu.