yolda yüyordum.iki bankanın arasında kalan bir apartmana 70 yaşlarında bir amca geldi.
yaşına göre öyle çökmüş bir adamda değildi.
gayet dinç duruyordu.
bende sıcaktan bunalmıştım ayaklarımı yerlere sürüyerek yürüyordum.
bir an aklımdan " dayıya bak benden dinç" ha diyerek geçirsim.
10 metre önümde apartmana yöneldi.
anahtarı çıkardı.
kapıyı normalden aşağıya yapmışlar.
dayı anahtarı sokmak için eğilirken kemer açıldı pantolonunun düğmeside kopukmuş.
birden bire tabak gibi dayının ay parçası ortaya çıktı.
o an panikledi zıplayıp pantolonunu tutmaya çalışırken dengesini kaybetti.
geri geri sendeledi.
pantolon ayaklara dolanmıştı.
arkasındaki kaldırıma doğru savruldu.
o an geriye doğru kafa üstü düşmesin derken elimi kafasının geleceği yere göre konumlandırdım refleksle avuçlarım açık fırladım.
dayıya son anda ne olduysa bir iman geldi.
gelmez olaydı.kafa üstü düşecekken.
artistik jimnastik burgusuyla düzeldi.
düzeldi de e benim avuçlar açık a.q
o kabak gibi totosu ile oturdu avuçlarıma.
arkasında olduğumuda bilmediğinden yine irkildi.irkildikçe kalkamadı.
ağırlığı bindirdi bana.
aldım dayıyı kucağıma.
o esnada bankadakilerde siğara molası için dışarı çıktılar.ellerinde sigara ile dondu adamlar.
biz dayı ile tavşan gibiyiz.dayının donu inik.kucaklarımda.avuçlarımda iki beyaz keşkül.
ağırlığını taşımak için dizlerimi büküp kambura yatmışım.allah affetsin.
ortam buz kesti a.q
dayı yeniden imanlanarak toparladı.
donunu tutarak apartmana koşarak girdi.
bankacılarla anlamsız şekilde birbirimize baktık.sonra içimden bir ses ordan uzaklaş olum dedi.koşar adım ilerledim.
allah bilir ne düşündüler hakkımızda.
vicdanım rahat etmedi diye eve gidip hemen hanıma anlattım durumu.bir yanlış anlama olmasın diye.
sonra duşa girip arındım.
çok garip mahluklarız biz yeminle.
salağız salak.