Ders çalışmaktan bıktığımda, artık nefret etmeye başladığımda, kağıda yazılmış her cümleyi kendime bir hakaret, sülaleme edilmiş bir küfür, tavuğuma denilmiş bir kış, köpeğime denilmiş bir hoşt, balkondaki sümbüllerime değmiş sert bir rüzgar olarak algıladığımda ve masanın üzerindekileri kolumla süpürüp yere düşürme isteği geldiğinde ve masayı devirip isyan etmek istediğimde, her katında benim hazırlandığım sınava hunharca çalışan, bu uğurda ç*şe bile kalkmayan afedersiniz kişilerin olduğu 10 katlı bir kütüphane düşünürüm. Sonra notlarıma bir baba şefkatiyle dokunurum. :/