(bkz: ağlamayı özlemek)
en son ne zaman ağladığımı hatırlamıyorum. klişedir belki, ama gerçektir. çok neşeli, mutlu mesut yaşadığımızdan değil. küçükken anneme "anne neden hiç ağlamıyorsun?" diye sorduğumda bana; "eskiden çok ağladım, göz yaşlarım bitti artık" demişti. o zaman anlamadım tabi. şimdi çok üzerine düşündüğüm olaydır. ağlamak isteyip de ağlayamamak. göz yaşlarımız bitmedi belki, harekete geçiremedik. ah bir ağlasam geçecek sanıyorum. ama olmuyor. siktir etmiş tarafım hep ağır basıyor. içli içli, susmuş, yağmurlu bir havada, çamur tutmuş bir kütüğün üstünde. ağlamanın hayalini kuruyorum. en son ne zaman göz yaşlarımla ıslandı göz altlarım?