lisede her gün maç yapardık. benim yemek paramdan hep bana para kalırdı. 1 su almaya yetecek kadar bozukluk işte. ama benimde hep yanında suyum var, yani su almama gerek yok. bir arkadaş vardı bu maçtan sonra aşırı terlemiş. geldi borç istedi verdim. bir gün böyle iki gün böyle bu mesele devam etti böyle. borcu ödemesi önemli değildi ama insan vefa bekliyor işte. karne günü geldi çattı. işte geride kalan yılı konuşuyoruz tayfaca. bu geldi anlatıyor işte şöyle şöyle olmuştu falan gülüp eğleniyoruz. sonra beni göstererek "bu enayinin de parasıyla baya bir geçindim bu sene" dedi. ama ukala ve alaycı bir tavırla. o an zaten gözüm döndü dalacaktım buna. hemen "yanlış anladın" falan dedi ama ben buna siktir çektim. eyvallah dedik, ayrıldık. arada bir yolda görüyorum şimdi selam verir gibi oluyor ama ben yüz vermiyorum ibneye. cidden böyle insanlara ayar oluyorum.