kıskanmayı besleyen şeyler; kaybetme korkusu ve güvensizliktir.. kendine güvensizlik ve/veya karşıdakine güvensizlik.. yoksa her konuda anlaşan, birbirlerine güvenleri ve saygıları tam olan iki insanın birlikteliğinde kıskançlığın k'si ortaya çıkmaz.. beni sevdiğine eminsem, gözü benden başkasını görmüyorsa, her konuda anlaşabiliyorsam neden ve neyi kıskanayım? sevgisinden emin değilsem, gözü fıldır fıldır dışarıdaysa, ona yetemediğimi düşünüyorsam veya değer yargılarımız, hayata bakış açımız, önceliklerimiz bir değilse de öyle bir insanla işim ne? hayatının 5 senesini "otu boku kıskanıyor" cümlesinin, kıskançlık boyutunu tanımlamaya yetmeyeceği bir psikopatla geçirmiş, son 11 yıldır da kıskançlığın k'sinin gündeme gelmediği bir ilişkinin içinde olan bir kadın olarak söylüyorum tüm bunları.. bir ilişki birbirini darlamadan yaşanıyorsa güzeldir.. bir ilişki huzur varsa güzeldir.. kıskançlık krizleriyle kimseyi elinde tutamazsın (aksine kendinden soğutur, uzaklaştırırsın) veya aldatmasına engel olamazsın..