bir kaç senem böyle geçti. yeri geldi çanta taşıdım, yeri geldi ikisini birden eve bıraktım. (evet erkeği de bıraktım aq) yeri geldi hastanelik olduk kaç defa, yeri geldi doğum günü kutladık. günde yaklaşık 10 saat birlikteydik 3 kişi. haftanın 7 günü bu böyleydi. çok gezdik çok eğlendik. onların yanında hiç sıkılmadım. kardeş gibiydik ( yapışık üçüzler :)) onlar baya level atladı, yüzük falan taktılar. ben hala sapım :(( okul yüzünden onlardan ayrıldım, nasıl ağladığımı bir ben bir onlar birde allah biliyor. her ne olursa olsun onları özlüyorum. çünkü onlara karşı en ufak olumsuz bir his hissetmedim hiç bir zaman. ( bunlardan birisi kolumu ısırdığında dahi :))