* yemek sofrasındayız, derin bir sessizlik sonrası anneannemden gelen ilk hamle:
- arkadaşlar size bir haberim var.
(arkadaşlar mı? arkadaşlar mı? girişe bak. geçen gün de yediği bir kek için "tarzım değil." demişti. nereden öğreniyorsun kadın bunları?)
+ hayrola anneanne?
- ben batu'ya gidiyorum.
+ batu kim?
- batu işte kızım...
+ alla alla. (hepimiz şaşkın bakışlarla bahsi geçen şahsı hatırlamaya çalışarak) batu kim yahu?
- kızım turla gidiyorum işte batu'ya. yok mu şu batu?
*** kahkahalar ***
+ he sen batum'u diyosuuuuun. ee ne zaman, kimle, nasıl?
- bilmiyorum ne zaman... kimle olduğunu söylemem... turla gidecem... bu arada batu neredeydi?
+ ...
galiba bu kadar oruç fazla geldi kadına. dikkat çekmek için bir namus belasıyla üzerimize gelmediği kalmıştı. istiyor ki 18'lik kız gibi arkadaşlarını tenhada kıstırıp işin aslını öğrenelim, evde olay çıkartalım, o bizim sözümüzü dinlemeden evden çıksın ve zafer onun olsun. ama bu zafer de adını ve tam olarak nereye gideceğini bilmediği bir yol uğrunda olsun.
valla tuhaf kadın.