anneannemi yedi yaşımdayken kaybettik, ondan önce de kanserle boğuştuğundan birkaç kereden başka görmemişimdir herhalde. cennet mekanı olsun, çok iyi bir insandı. dininde imanında, yobaz olmayan, gerçekten paylaşmayı severdi. yalnız kendisine kırgınım. aynı şehirde, ortak dükkan işletiyor dayım ve babam. anneannemin bana tek hediyesi tırnak makasıdır, eve gelirken getirmişti. belki de annem lazım, çarşıdan gelirken getir demişti de öyle aldı, çocuk aklım öyle inandı işte. dayımın çocuklarına yapmadığı bakım kalmazken kız evladın çocuklarıyız diye bize bir iğne almamış olması açıkçası üzüyor. çok şükür ihtiyacım yok ve refah içerisindeyim ama şimdi harcadığım milyar yerine o zaman alacağım bir oyuncağı tercih ederdim.
velhasıl, benimkisi gerçekten mükemmel insandı. paylaşımcı ve adaletli, iyi bir insandı. herkes hata yapar, onun hatası da erkek çocuğuna, erkek çocuğunun çocuklarına çok düşkün olmasıydı. eski kafa işte, onu da mazur görmek lazım.