çünkü ne müzik, ne film, ne kitap, ne arkadaş... hiçbiri beni uyku kadar derdimden uzaklaştırmıyor.
çünkü hiçbir zaman uykumu tam anlamıyla almış kalkmıyorum.
çünkü sabahları gerçek dünyaya döndüğümüzün ve bu gerçeğin ne kadar nefret edilesi olduğunu hissettiren bir ailede büyüdüm.
çünkü sabah kahvaltılarını teoride yeni güne adapte olmaya yarayan, pratikte işe yaramayan bir aracı olarak görüyorum.
çünkü hala mutlu olduğum insanla, aynı uykuyu ve aynı sabah mahmurluğunu yaşamadım.
çünkü nankörüm. sabahları günün ayması, aydınlanması olsa bile onu karartmakta ve çekilmez kılmakta üstüme yok.
çünkü gözümü açtığımda tavanda bir lambadan daha fazlasını görüyorum.
çünkü sabahları bütün aynalar çirkin.
çünkü...
çünkü...
çünkü...